Beats of freedom – popremierowe refleksje (cz. 2)

Podczas premiery filmu „Beats of freedom. Zew wolności” od której to premiery minęły już dwa tygodnie wystąpiło Voo Voo i Lech Janerka.  Waglewski zawsze był zwyczajnie nudny, przez lata nic się nie zmieniło co potwierdził występ jego zespołu. Lech Janerka postanowił zaś przypomnieć swoje kawałki z lat 80., czyli utwory zespołu Klaus Mitffoch, tak żeby pasowały do filmu. Mocno awangardowe wykonanie… Rozpoznałem refren tylko jednej piosenki.

Cóż, moim kolegom oba występy się podobały. No to się nie ma co dziwić, że z takim muzycznym gustem żaden z nich nie zrobił muzycznej kariery. Ale tak przy tej okazji spojrzałem sobie jak ten bunt rockowy przybrał dziwne oblicza. „Krytyka Polityczna” w dawnej kawiarni Nowy Świat, w tej w której występował m.in. kabaret Dudek, otworzyła swoją knajpę. Tak jakoś, po preferencyjnych cenach wynajmu, lokal lewicowcom oddała Platforma. Lokal, zresztą do którego cały czas pretensję zgłaszają spadkobiercy dawnych właścicieli. Ale mimo, że już 20 lat wolnej ponoć Polski mamy, to jakoś są problemy ze zwrotem zagrabionych przez komuchów majątków. Najbardziej chyba głośny chichot historii, jeśli chodzi o te zagrabione majątki, dobiega z willi w której mieszka obecnie Wojciech Jaruzelski. Człowiek honoru mieszka w domu odebranym, a właściwie skradzionym prawowitym właścicielom komunistycznym dekretem. No i tyle, jeśli chodzi o honor made in PRL. Ale co do tego wszystkiego ma zbuntowany rock? Ano zbuntowany rockowiec  Janerka wystąpił na otwarciu knajpy „Krytyki Politycznej”. Nie potępiam człowieka, broń Boże, tylko zwracam uwagę na ten chichot historii właśnie, historii dotyczącej również muzyki rockowej.

rys. Jerzy Krzętowski

W filmie „Beats of freedom” muzycznym motywem przewijającym się przez cały film są rytmy z piosenki  „Centrala” zespołu „Brygada Kryzys”. Dla mnie, płyta z tym utworem, to jedna z najlepszych płyt. Nie tylko tamtych lat. I znowu refleksja, w filmie Tomek Lipiński opowiada jak wyglądał ich ówczesny bunt, a ja widzę taki obrazek: Tomasz Lipiński, wokalista i jeden z liderów „Brygady Kryzys”, na plakatach reklamujących radio Roxy FM, zastępuje… Che Guevarę. Bo Roxy FM, zanim kilka miesięcy temu zatrudniło Lipińskiego i zanim sięgnęło po jego wizerunek reklamowało się wizerunkiem Che, czyli wizerunkiem komunistycznego mordercy, wręcz zbrodniarza. Można by w sumie też to ignorować, gdyby nie to, że przecież Tomek Lipiński w ramach dalszej walki z różnymi reżimami, również tym kaczystowskim, wsparł swoją osobą w wyborach „Platformę Obywatelską” śpiewając „Jeszcze będzie przepięknie, jeszcze będzie normalnie”. Ten rockowy buntownik lat 80. uwierzył propagandowej histerii wywołanej przez przeciwników braci K. i zwyczajnie sam stał się narzędziem propagandy tej partii co to później oddała nieswoją kamienicę przy Nowym Świecie w ręce nowych, lepszych czerwonych. Nie wiem czy Lipiński śpiewał tę piosenkę dla PO w koszulce z wizerunkiem Che, ale widzę, po tym jak rządzi partia którą tak poparł buntownik Lipiński, że jeszcze nie raz będzie mógł sięgać po ten utwór i śpiewać „Mieszkańcy miasta i przyjeżdżający, tacy zmęczeni i tacy cierpiący, przeklinający swój codzienny los…”. Tylko przeciwko komu wtedy będzie tak śpiewał? Czy nie aby przeciwko sobie?

Jurek Wasiukiewicz

Jerzy Wasiukiewicz na stałe współpracuje z takimi tytułami jak Super Express, do którego codziennie tworzy satyryczny komentarz wydarzeń, oraz z tygodnikiem Najwyższy Czas. Jego rysunkowe komentarze często cytowane są w telewizyjnych programach informacyjnych (m.in. w TVN24) przy okazji tzw. przeglądu prasy. W latach 90. ubiegłego wieku w Pulsie Biznesu ukazywał się pasek komiksowy jego autorstwa "Spółka ZOO", który redakcja tego dziennika okrzyknęła komiksem wręcz kultowym. Był twórcą pisma satyrycznego Gilotyna, które ukazywalo się jako dodatek w Super Expressie w roku 1996 i 2005, a w latach 1998-2003 było samodzielnym miesięcznikiem.